Ik zat daarnet in de auto, terug naar huis en hoorde dit lied op de radio. Tot tranen toe geroerd reed ik naar huis, zo waar dit.
Laatst vroeg iemand mij of ik spijt had van hoe mijn leven is verlopen, dit ging over de tijd dat mijn ouders nog leefden, nee, geen spijt, maar ik had het nu waarschijnlijk anders gedaan dan ik toen gedaan heb. Dat vloog nu door mijn hoofd. Je kunt je gaten niet overdoen, je kunt ook je leven niet overdoen.
Het lied heet Holes van Passenger.
Well we’ve got holes in our hearts, yeah we’ve got holes in our lives
well we’ve got holes, we’ve got holes but we carry on
said we’ve got holes in our hearts, yeah we’ve got holes in our lives
well we’ve got holes, we’ve got holes but we carry on
Eigenlijk gaat dit lied over een man wiens huis is afgebrand.
Soms voelt je leven alsof je huis is afgebrand, je niets meer over hebt. Er een gat is in je leven, in je hart.
Zo is het leven, het slaat gaten, je gaat door, je moet doorgaan, het leven geeft je soms geen keuzes.
Je maakt fouten in je leven, je doet mensen verdriet, mensen doen jou verdriet. Maar tussen de gaten die geslagen worden zitten ook goede stukken, daarom ga je door.
Maar ook omdat er altijd hoop is, hoop doet leven, leven is doorgaan.
Dus, we hebben gaten in ons hart, gaten in ons leven maar we gaan door.
En hoop doet leven, dus carry on!
Liefs
Marianne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten