Daar is hij dan.
Heet van de naald.
Ha lieve bloggers.
Dat is weer even geleden he.
Dat jullie wat bij mij konden lezen.
Maar ik was druk. Druk met het ontwijken van Corona.
Druk met bedenken hoe het verder moet.
Maar ik kan dus echt niet vooruit kijken. Wel bedenken dat ik dit voor veel mensen een verdrietige tijd vind.
Als je op leeftijd bent kun je vereenzamen. Dat kan ook als je jong bent.
Je zult maar puber zijn in deze tijd. Of hoog bejaard en slecht ter been.
Je mist de mensen om je heen. De knufdel van een vriendin of een kind.
Maar goed. We hebben er nog wel even mee te maken.
Tot die tijd hou ook ik mijn kringetje klein.
Ik kies heel bewust wie wel en wie niet in mijn habitat mag komen.
Dat zijn er niet veel.
Maar die er zijn die heb ik lief.
Die koester ik.
Daar wil ik mee overleven.
En verder brei ik. Ik quilt. En ik poets. En ik geniet. Ik geniet van wandelen met onze Puk.
Ik geniet van ons kind.
Ik geniet van kleine dingen. Spreeuwen dansend in de lucht.
De merel in de boom.
Genieten jullie ook?
Een draadje per dag is een hemdsmouw per jaar..
Ooit komt alles af.
Stay safe.
Liefs
Marianne.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten